Kyrie gregoriańskiego Cantus ad libitum i Kyrie z Missa Regia Du Monta; <br><br>są to więc wzorce wykorzystywane także przez innych polskich kompozytorów omawianych <br>mszy.<br> Także chorałowy charakter melodyki można uznać za kolejny, ostatni już, lecz <br>istotny wyróżnik luźniejszego (w znaczeniu niebezpośredniego) związku mszy z <br>chorałem gregoriańskim. Można tu wskazać chorałowe zabarwienie niektórych odcinków <br>w mszach, m.in. Puchalskiej (1982), Grabowskiego (1987) lub Meyera (1987/92). <br>Ten typ melodyki odnajdujemy jednak przede wszystkim w odcinkach niechorałowych <br>tych mszy, w których materiał chorałowy oddziałuje asymilująco na ten element <br>muzyczny. Artykułowany w ten sposób związek z chorałem preferowali kompozytorzy, <br>którzy znali tradycję chorałową, repertuar