dwór warszawski Konstantego i Aleksandry, a na przyjęciach dworskich pojawiali się wprawdzie Polacy zajmujący najwybitniejsze stanowiska w autonomicznej administracji, ich żony jednak - chociaż wyraźnie proszono o przybycie z nimi - stroniły solidarnie od Belwederu. Niemłoda margrabina Wielopolska, zgrzybiała hrabina Wacławowa Rzewuska - to były wszystkie polskie arystokratki, jakie witała u siebie spragniona zabaw i lubiąca błyszczeć wielka księżna Aleksandra, której szwagier car polecił zjednać polskie damy z arystokracji i był zdania, że same nawet będą się "napraszać" na przyjęcia. Tymczasem to owe damy przyszło, bezskutecznie zresztą, zjednywać. Nie pomogła w tym nawet próba pośrednictwa arcybiskupa Felińskiego, do którego zwrócono się w Belwederze, by