można patrzeć dwojako: albo z wesołością, zaciekawieniem i podziwem, albo ze smutkiem, zatroskaniem i współczuciem. Oba spojrzenia mają swoje uzasadnienie. Człowiek jest zwierzęciem rozrywkowym i chętnie wierzy, że innym zwierzętom sprawiają przyjemność takie same rozrywki jak jemu. Bardzo by się cieszył, zobaczywszy słonia grającego w tenisa, krokodyla tańczącego walca lub żabę malującą pejzaże. Prawdą też jest, że wyuczenie zwierząt takich lub podobnych numerów wymaga często od treserów dużej wiedzy, wytrwałości i cierpliwości. Obserwacja takiego spektaklu wzbudza zatem nierzadko uznanie nie tylko dla sprawności zwierząt, ale także dla profesjonalizmu człowieka. Jednego i drugiego mogli doznać francuscy telewidzowie, kiedy pokazywano im misia z