pokazały się żółte oka jak po prawdziwym maśle. Struchlałem, kiedy wydająca zupę siostra w ostatniej chwili wyciągnęła knot.<br><br>&lt;tit&gt;Po kweście&lt;/&gt;<br><br>Większość żywności zdobywaliśmy chodząc, a często jeżdżąc sankami po wsiach góralskich, od chałupy do chałupy "po kweście". Siostry chętnie zabierały mnie na kwestę, bo byłem chudy i wyglądałem zawsze na zabiedzonego, co wzbudzało litość u górali. Często prócz darów na sierociniec gaździny wsuwały mi za pazuchę gorącego &lt;orig&gt;"moskola"&lt;/&gt; i głaszcząc po głowie mówiły: &lt;dialect&gt;"Zjedz se sietnioku, zjedz"&lt;/&gt;. Prócz mąki górale dawali nam &lt;dialect&gt;"grule"&lt;/&gt; i &lt;dialect&gt;"karpiele"&lt;/&gt;. Spiżarnia była również obficie zaopatrzona przez sierotki w runo leśne. Zbieraliśmy po lasach i zrębach grzyby