było piekło. Obejrzała mnie, zobaczyła, że nie mam ran postrzałowych. Wszystkie, które odniosłem, były wynikiem upadku. Prawdopodobnie stratowali mnie ludzie uciekający spod ognia. Chyba mam pęknięte żebro. Dochodziłem do siebie kilka chwil i zaraz, z powrotem, pobiegłem pod szkołę. W tym czasie zobaczyłem, że wynoszą tych, którzy dostali odłamkami i zabłąkanymi kulami. Byli to ludzie z tłumu, w którym stałem.<br>Moim zdaniem szturm był wcześniej przygotowany. Od samego rana widziałem przegrupowujące się służby specjalne, wojsko. Nasi przyjaciele z Federalnej Służby Bezpieczeństwa mówili zresztą, żebyśmy odsunęli się jak najdalej od ulicy, "bo tu się wkrótce coś zacznie". Nie ma mowy o przypadku