wcale łatwe. Palce grabiały na mrozie, stalowe druciki wiły się i skręcały &lt;page nr=341&gt; cały nie chcąc trafiać we właściwe miejsca. Co chwila musieli przerywać robotę i zabijać ręce o ramiona. Po pół godzinie mieli dopiero spleciony mały kawałeczek i to niezbyt dokładnie. Do tego zaczęło się robić ciemno. Na dalekim brzegu zabłysły pierwsze światła. <br>- Nie da rady, trzeba iść do wsi - .powiedział Helmut. Zrzucili trzepocący żagiel i poszli w kierunku świateł. Szli szybko, żeby się rozgrzać. Zapukali do pierwszej z brzegu chaty. Otworzyła im stara kobieta. Przy kuchni na, małym stołeczku siedział starzec, strugając coś nożem. Ze zdziwieniem popatrzyli na ich zielone