jego pleców. - I ja też rozumiem. Tobie nikt nie jest potrzebny, wiedźminie. Często to pokazujesz. <br>- Ja nie prowadzę prywatnej wojny - odwrócił się gwałtownie. - Zbędna mi jest kompania chwatów, bo nie idę do Nilfgaardu, by ocalić świat, obalić imperium zła. Idę do Ciri. Dlatego mogę iść samotnie. Wybaczcie, jeśli to nieładnie zabrzmi, ale reszta mnie nie obchodzi. A teraz odejdźcie. Chcę być sam.<br>Gdy po chwili odwrócił się, stwierdził, że odszedł tylko Jaskier.<br>- Miałem znowu sen - stwierdził krótko. - Milva, ja tracę czas. Ja tracę czas! Ona mnie potrzebuje. Ona potrzebuje ratunku.<br>- Mów - powiedziała cicho. - Wyrzuć to z siebie. Choćby straszne było, wyrzuć