wciągnąć bez reszty w pojedynek Miętusa z Syfonem... jako "arbiter" zachował - mimo wszystko - neutralność, z czego Pimko zapewne zdał sobie sprawę, po cóż by go bowiem prowadził teraz do Młodziaków.<br>Podobnie jak w szkole, ale znacznie skuteczniej, rzekomy Józio zostanie ponownie spętany i uzależniony. Jego przestrzeń wolności zagarniają teraz i zabudowują - z równą pilnością - Pimko i Młodziakowie, wypełniając ją znakami, które rodzą się jakby mechanicznie z symetrycznie przeciwstawnych ideałów. Im usilniej brzęczy "ckliwe ględzenie Pimczyne" (F 107-108), im bardziej belfer wyrzeka na epokę "sportów i jazz-bandów! Powojenne zdziczenie obyczajów! (...) Głód użycia nowego pokolenia!" (F 104) - tym bardziej Młodziakowa pragnie