krwi... Ciągle słyszałem okrzyk... "Śmierć Rzymowi!"<br>Paralos powiedziawszy to zląkł się. W oczach Krassusa pojawił się tak złowrogi błysk, że szpieg cofnął się o krok. Zrobiło mu się strasznie, jakby chude, żylaste palce Krassusa zacisnęły się na jego starczej krtani. Poczuł chłód na skroniach i niespokojne drżenie kolan.<br>- Tyś powiedział - zacharczał gniewnie pan - że pragną rzymskiej krwi! A wiedz, że ja tej plugawej posoki niewolniczej wytoczę tyle, ile wody w Tybrze! Że pola będą czerwieńsze od krwi niż od maków w maju! A krzyżów postawię więcej niż oliwek w moich ogrodach!<br>- Tak, panie... tak... - bełkotał Paralos i cofał się ciągle tyłem