się ono z maksimum rezonansowym nawet w przypadku, gdy na wykresie &lt;gap&gt; występują one jeszcze oddzielnie.<br>3) Można podać prostą półklasyczną interpretację echa jako tzw. jądrowego zjawiska Ramsauera, odpowiadającego interferencji fal przechodzących przez jądro i omijających je bokiem (rys. 8). Posługując się tym obrazem zobaczyć możemy pewną bardzo charakterystyczną cechę, że zachowuje się nawet wtedy , gdy już nie możemy odróżnić obydwu maksimów na wykresie przekroju czynnego.<br>W przybliżeniu WKB można mianowicie pokazać, że zjawisko echa jest równoważne konstruktywnej interferencji wielu fal cząstkowych przechodzących przez jądro i przechodzących obok niego. Jeżeli zewnętrzna liczba falowa wynosi k, a wewnętrzna K <br>&lt;gap&gt; <br>&lt;page nr= 62&gt; Ponieważ (K - k) jest malejącą