pokoju. Położyłem się obok Wandy i zacząłem mówić:<br>- Nie mam nic wspólnego z moimi rówieśnikami. Nie chcę czy nie mogę zarabiać po to, by kupić lepszy telewizor, większe mieszkanie albo samochód. Brzydzę się nimi. Po kilku wódkach opowiadają o swoich kobietach, o szczegółach pożycia; śliniąc się, naśladują głosy swoich dzieci, zachwycają się, gdy trzeci z kolei syn zacznie mówić "mama" albo "dupa", w zależności od ojców jedno z tych słów dzieci wypowiadają najpierw. Mówią do mnie: "Tobie to dobrze, nie masz żadnych zmartwień, chciałbym być na twoim miejscu". Tak mówią do mnie, Wando, ci tłuści i już łysiejący mężczyźni. Gdy uda