Był intelektualistą i uczonym o bardzo niezależnym umyśle. Przystosował myśl grecko-arabską do użytku łacinników, wyraźnie rozróżniając filozofię od teologii. Pisał o "wewnętrznym porządku świata" i o tym, że "poza wszechświatem nie ma ani miejsca ani czasu, lecz jedynie błogosławione życie". Błogosławione, bo zakorzenione w Bogu. Świątobliwy i bardzo wrażliwy, zachwycał się pięknem świata, zaś za obowiązek intelektu uważał "uładzanie wszystkiego". Tak powiedział swemu uczniowi - Tomaszowi z Akwinu. W r. 1260 konsekrowano go na biskupa Ratyzbony, której to godności zrzekł się po dwóch latach i ponownie zaczął nauczać w Kolonii. Tam zmarł 15 XI 1280 r. Dał przykład następnym pokoleniom, jak