sobie.<br><br>- Może... - powiedział Groszek. - Może my byśmy, <br>we dwójkę z Iką, poszli sobie na Górę Zamkową.<br><br>- Wy byście? - oburzyła się ciotka Dydaktyka. - Sami?<br><br>- We dwójkę już nie jesteśmy sami - tłumaczył łagodnie <br>Groszek.<br><br>Ika zaś dodała jeszcze łagodniejszym tonem:<br><br>- Nie chcielibyśmy przeszkadzać.<br><br>Ciotce Dydaktyce zabrakło odpowiedzi. Toczyła się w niej <br>bowiem zaciekła walka. Była to walka pomiędzy ciotką Dydaktyką, niewzruszoną <br>opiekunką i wychowawczynią całej ludzkości (z dziećmi na czele), <br>a pomiędzy ciotką zakochaną, marzącą o spędzeniu przepięknego, <br>jesiennego popołudnia z miłym, rudym i równie jak ona zakochanym <br>archeologiem.<br><br>Kto zwyciężył? Zwyciężyła ciotka zakochana. Powiedziała:<br><br>- Ostatecznie... nie jesteście już dziećmi.<br><br>- Właśnie - przytaknęła Ika