na dłoni Cezara, niźli ja broń złożę*..." <br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Gabi aż podskoczyła na krześle i palcem wskazała drzwi, ruchem ostrzegawczym. <br>Ale Hubert pokazał jej język i dalej mówił coraz głośniej: <br>- Ponieważ stosunki dyplomatyczne są zerwane, a wojna wypowiedziana uroczyście, przyszło mi na myśl, że lepiej jest rozpocząć kroki wojenne niż czekać na zaczepkę. Niewątpliwą przewagę ma zawsze ten, kto napada. <br>Teraz dopiero zrozumiała Gabi, że Hubert pragnie być podsłuchanym. <br>I nie pomylił się w rachubach. Tuż pod drzwiami posłyszeli cichy szelest. <br>- Ale ja chcę walczyć pogardą i obojętnością - powiedziała Gabi z miną tak wspaniałą, że Hubert aż kwiknął z uciechy. <br>- To byłoby dobrze