posłużyć jego prace. Pierwsza "martwa natura" w nieśmiało zaćmionych barwach, potem "wycinanka", ćwiczenie zadane przez Jacka na wyzwolenie w uczniach kolorystycznej odwagi. A potem już pan profesor historii Orłowicz skoczył wielkim susem ku zdecydowanie mocnym barwom. Teraz znad jego sztalug dochodzi pogodny gwizd - widać, że sam zaczyna być z siebie zadowolony. <br>A z tymi wycinankami, jak się okazuje, to sztuczka dość chytra - one nie tylko wyzwalają odwagę w stosowaniu koloru, ale jeszcze przy okazji demaskują autora. Tak ujawniła się" w "wycinance" przystojna Elżbieta, nauczycielka rysunków. najmłodsza w tym gronie dorosłych. kolorowe skrawki papieru w jej "wycinance" są rozrzucone chaotycznie, a jednak