ku końcowi... Co by mi pani radziła jeszcze zobaczyć? <br>Gerta postawi naczynie na stole. Spojrzy na niego. "Nie urazić go. Ale niech wie". <br>- Herr Professor... Ja bardzo przepraszam, ale dziś niewiele jest tu "do zobaczenia"... Jak tak naprawdę chce pan widzieć... to trzeba zamknąć oczy i czekać, aż ta ziemia zadrży w panu... Może wtedy usłyszy pan, jak ona się działa... ta morska, warmińska, pomorska kraina... kiedy Krzyżak podstępny, Brandenburczyk łapczywy, kiedy Polak pyszny i Moskal dziki... z dymem puszczali osady... Jak stulecie za stuleciem Prusy krwi swej im nastarczyć nie mogły... panie profesorze... kogo jeszcze ta ziemia boli? Mówią o