zrobił krok w stronę syna, ale Witia zerwał się z kolan<br>i cofnął się za stary nagrobek z gotyckimi literami, obwieszczającymi:<br>"Hier ruht im Gott Maria Keller"... Pawlak podszedł do syna, ręce<br>wyciągnął i czekał, aż będzie mógł zamknąć w ramionach odzyskanego<br>syna.<br> - Tato niech te ręce opuści...<br> - Gdzie Jadźka? - zadudnił Kargul, zachodząc chłopca z drugiej<br>strony.<br> - A pan Kargul niech o nic nie pytają, bo my do was nie wrócimy, póki<br>was trzyma w kupie wasza złość!<br> Odwrócił się, nasadził czapkę na głowę i przemknął się między<br>nagrobkami, nie reagując nawet na rozpaczliwe wołanie Maryni: "Witiaa!<br>Witiaaa! Wróć! Kobyła będzie