niego prowadziła ona do wniosku, iż żadna praktyka <br>religijna nie ma znaczenia. Według Dogena to, że wszyscy mają 'naturę buddy' <br>nie oznacza jeszcze, iż wszyscy są oświeceni. Codzienne doświadczenie uczy <br>bowiem, iż ludzie wcale nie zachowują się tak, jakby posiadali 'naturę buddy', <br>-nie potrafią uwolnić się od cierpienia, pasji i żądz. Dogen podkreślał, że sam <br>przykład praktyk medytacyjnych Buddy Śakyamuniego i Bodhidharmy pokazuje <br>wyraźnie, jak wielką wagę należy przywiązywać do medytacji w pozycji siedzącej. <br>Pojawia się tutaj problem stosunku Dogena do tradycji. Problem ten jest <br>niezwykle ważny dla zrozumienia jego teorii 'jedności praktyki i oświecenia'. <br>Dogen podkreślał bowiem, iż chociaż wielu