korespondencji w jedno. <br>Postanowiłem jednak stawiać na uczciwość i następnego dnia zameldowałem się u dziekana z autentycznym, słabszym listem doktora Zimmerbauma w kieszeni. Zostałem przyjęty bardzo życzliwie. Dziekan bez wstępów zapytał, gdzie jesteśmy w tej nieprzyjemnej sprawie. Wyjąłem z triumfem zmaltretowany dokument i podałem mu do przeczytania. Znał oczywiście niemiecki, zagłębił się w lekturze. Po przeczytaniu spojrzał znad okularów.<br>- Wierzę panu, muszę nawet powiedzieć, że wierzyłem od samego początku. Przemyślałem rzecz dokładnie po pana wyjściu i jeszcze raz przewertowałem pana pracę. Podoba mi się i nie widzę w niej naukowego szalbierstwa. Ale, mimo wszystko, nie jest to takie proste. Popatrzmy na