La Scali i że często jej słucha. <br>- Moje arie z Toski? - zainteresowała się Hanka.<br>- Tak. Tatuś uważa, że ma pani bardzo piękny głos... <br>- Twój ojciec słuchał mnie na żywo - odpowiedziała Hanka. <br>- Tak? Nic mi nie mówił... <br>- Nie mógł - odrzekła Hanka. - Nie dano mu tej szansy... <br>Szum krwi w głowie prawie zagłuszał słowa Szafrańskiej; Ewelina musiała wytężać słuch. Nie chciała niczego z tej rozmowy uronić, niczego przegapić. Poczuła się nagle samotna i nieszczęśliwa. Nie widziała twarzy Zuzi, nie wiedziała więc, jak dziewczynka reaguje na słowa Hanki. Słowa okrutne, rozbijające w kawałki jej dotychczasowe życie, być może bezpowrotnie niszczące jej dzieciństwo. Z pewnością