i przerobi na własne kopyto? A to jest już pytanie, które musimy zadać produktom tego dziwnego - ale przecież jakże banalnego - kontraktu, nawet gdybyśmy chcieli nazwać go cyrografem. Nie wydaje się, aby tak właśnie się stało w przypadku Herzoga. Stwierdzenie o rozmyślnej autokreacji próbuje jakby obłaskawić "odmieńca" w punkcie, który najboleśniej zagraża kulturze oglądanej przez postmodernistyczne okulary: to niemożliwe, takich zwierząt nie ma na świecie, on też gra i to gra jakże kunsztownie, tylko nie chce się do tego przyznać. Ale Herzog uparcie powtarza: "Musimy wyrażać siebie, inaczej będziemy jak te krowy na pastwisku". Coraz częściej usłyszy odpowiedź, że przeciwnie, tylko krowy