więcej zajęcia, czasem nawet sprawdzał na papierze fragmenty, rozwiązane przez syna w pamięci. Miał teraz mało czasu na czytanie książek, ale mimo to stale naciskał na wzmożenie tempa. Angus dochodził i w porywach przekraczał 30 stron z książki, ale zajmowało to też tyle samo lub niewiele więcej w zeszycie, gęsto zagryzmolonym ołówkiem. Wykorzystywał tam każdy kawałek miejsca, a przy prostszych zadaniach, notował czasem od razu gotowy wynik. Ojciec nadal skrupulatnie sprawdzał każde zadanie, a przy bardziej skomplikowanych Angus musiał wyjaśnić jak je rozwiązał i jeżeli było kilka dróg, dlaczego wybrał właśnie tą (choć oczywiście, nie miało to wpływu na ostateczny wynik