w ich podwójnej klęsce: w tym, że nie zdobyli się (z nielicznymi wyjątkami) na opór duchowy wobec ustroju totalitarnego, gdy był jeszcze żywy i groźny, i w tym, że - co zapewne świadczy o nich jeszcze gorzej - nie zdobyli się również (znowu: z nielicznymi wyjątkami) na zdecydowane odcięcie się od własnej zakłamanej przeszłości, na jednoznaczne przyznanie, że NRD była tym, czym była: totalitarną machiną policyjną pomalowaną na różowo przez służalczą kulturę.<br> Wina nie spoczywa oczywiście wyłącznie na barkach intelektualistów (choć wina tym się różni od przestrzeni mieszkalnej, kromki chleba albo spadku, że dzielenie jej z innymi wcale naszego działu nie zmniejsza). Trzeba