zacisznie!<br> Nie ma prawdy. Nie ma wyboru Nie ma nadziei. Tom Brylla - opatrzony sielankowym tytułem i gustowną wstążeczką wymalowaną na obwolucie - jest najbardziej przerażającą książką poetycką, jaką zdarzyło mi się czytać w ostatnich latach. Pokazuje bowiem naocznie, do czego jest w stanie - również i dzisiaj - dojść literatura: do usprawiedliwiania własnego zakłamania i zniewolenia, do otwartego propagowania go jako postawy obrzydliwej wprawdzie, ale jedynie logicznej i rozsądnej, ba, odpowiedzialnej i heroicznej nawet:<br><br>&lt;q&gt;Czy jest nam źle?... Być może niejednego boli<br>Uwiera coś przy karku, oddech nagle dławi<br><br>Ale tak właśnie rodzą perłopławy<br>Tak z udręczania, krwi, potu i soli<br>Scala się łza