i zaczynało się soulowe kazanie.<br>James nie tylko śpiewał, ale wył, płakał i krzyczał, a jednocześnie wykonywał niezwykłe sceniczne akrobacje. Odpychał statyw z mikrofonem, robił błyskawiczny obrót i zanim mikrofon uderzył o podłogę, chwytał go tuż nad ziemią. Następnie wybijał się w górę, a lądując wykonywał perfekcyjny szpagat. Częstym wariantem zakończenia piosenki był ślizg na kolanach przez pół sceny. Dzięki popisom scenicznym (dzisiaj kopiowanym między innymi przez Michaela Jacksona) już na początku lat sześćdziesiątych Brown zyskał pierwszy ze swoich przydomków - Mr. Dynamite (Pan Dynamit) .<br>Gerri Hirshey z magazynu "Rolling Stone" napisał: "Koncert Jamesa Browna bazował na napięciu wywołanym przez przeciwieństwa. Nienaganna