zakładany przez niego, jako konsekwencja pierwszego założenia, brak zagrożenia poczucia własnej wartości.<br><br>Skupmy się teraz na Orneowskiej koncepcji osoby badanej, dobrowolnie biorącej udział w badaniu psychologicznym i nie percepującej jego przyszłych wyników jako zagrażających jej poczuciu własnej wartości. Taka osoba badana, współpracując z badaczem w trakcie badania empirycznego, po jego zakończeniu oczekuje od badacza aprobaty dla swego zachowania. Takie nastawienie osoby badanej - mimo jej afirmującego stosunku do badacza - powinno budzić niepokój metodologiczny, gdyż zagraża ono obiektywności badania psychologicznego. Badanie psychologiczne staje się, poprzez subtelne oddziaływanie na zmienną zależną dodatkowych, nie kontrolowanych przez badacza zmiennych - których źródłem jest interakcja: "badacz-osoba badana