czy też kajaku, w dalekie zamorskie krainy wyruszył, aby nam nowe prawdy odkryć, Plastyczność naszej błogosławionej Demokracji udoskonalić. Za to wszystko my tobie tu w ministerstwie wielce wdzięczni jesteśmy. Twoje odkrycie i w narodzie naszym znane będzie, a i przez rozgłośniki tam roztrąbione zostanie.<br>I tu Henryk Woynicz-Zabielski minister zakończył, a Orłowski profesor i Podgurkowski, w sztuce średniowiecznej uczony, stali, jak wryci siedzieli: ten jeden radosny, ten drugi zdziwienia i oniemienia pełen. Wtedy to profesor do biurka podbiegł i przez biurko (tajnymi papierami i papierosami zasłane!) samego Nabielskiego ministra za ramiona uściskał, a potem toż samo z Podgurką-Nadgurką uczynił