jeziora, w wyniku oddolnego topnienia lodu i ablacji powierzchniowej, co pewien czas uruchamia spływ wody kanałami subglacjalnymi, długiego na 50 km, lodowca Skeidharárjökull (Björnsson, 1975). Szczytowy, maksymalny przepływ w czasie powodzi w 1934 r. sięgał 40 - 50 tys. m/s, czyli ok. 1/4 przepływu Amazonki, a obszar 1000 km zalała błotnista woda (Thorarinsson, 1953). Na rysunku 6.13b przedstawiono hydrogram powodzi z jeziora Grimsvötn w lipcu 1954 r. (Rist, 1955). Na określenie tego typu powodzi przyjął się islandzki termin jökulhlaup. W literaturze używa się także terminu: d`ebâcles (franc.) i glacier outburst (ang.). Wzmożona podlodowcowa aktywność wulkaniczna w 1996 r