górę. Ostatni lot! Już niedługo będę mieć dwie nogi zamiast trójpalczastych łapek i ręce zamiast niebieskich skrzydeł. Zrobiłam ze dwa fikołki, a potem jeszcze kilka. I gdy przez chwilkę leciałam głową w dół, ujrzałam coś, co zmroziło moje serca. Obok różowej muszli leżał malutki szmaragdowy smoczek, a nad nim stała, załamując ręce, blada Hiacynta.<br><br>- Jakoś dziwnie się czuję - głos smoczka był słabiutki i raczej przypominał brzęczenie muchy niż cokolwiek innego.<br>Leżał na dłoni Hiacynty. Był ze dwa razy mniejszy ode mnie. Tkwiłam na ramieniu Hiacynty z szeroko otwartym ze zdumienia dziobem.<br>- Słabo ci? - spytała rzeczowym tonem Hiacynta i pogładziła Smocurka wskazującym