wajennyj gieroj! Ech, wspomnienia wrzące w samowarze pamięci! Zygmunt mógłby je pić bez ustanku jak herbatę i cukrem przegryzać... A Rosjanka cierpliwie czekała.<br>- Szukam łestów, lajtów - odezwał się niechętnie.<br>- A mam, mam! U mienia mnoga westow! - zaszczebiotała z najpiękniejszym na świecie akcentem. - Nam nada tam... - pociągnęła go za sobą.<br>Transakcje załatwiano w podwórku kamienicy na Kolejowej. Zaraz podpłynęły niezauważalnie i inne Rosjanki, ale stwierdziwszy, że klient jest już zaklepany, odeszły bez awantur. Katia Denew rozejrzała się kontrolnie na boki i otworzyła torbę.<br>- Skolka chcesz?<br>- A po ile?<br>- Dwa piaćdziesiat.<br>- Łe! Co tak drogo? - zawiesił znacząco głos.<br>- Ot, durak! - żachnęła się po