Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
a teraz nawet się w kochanie bawi.
- To już wreszcie zgorszenie dla naszych dzieci - dodał pan Skierś. - Chodzi po polach jak sumaszedszy, gada sam do siebie. Czy w dawnych czasach tak bywało? Czterdzieści lat miałem, wstyd powiedzieć, a kiedy kobieta spojrzała na mnie, Boże odpuść, to cały krwią się czerwoną zalewałem.
- Boże mój wszechmogący, jakieś nieporozumienie, on przecież niewinny jeszcze, aniołek kochany.
- Aniołek... - powtórzył szyderczo baptysta. W tej chwili do sklepu weszła Korsakowa.
- Dobry dzień państwu. Wszyscy milczeli rozdrażnieni poprzednią rozmową.
- Co się stało? - spytała Korsakowa. - A i pani Linsrumowa, dzień dobry. Podobno pani Polek zakochał się nieszczęśliwie w córce Puciałłów
a teraz nawet się w kochanie bawi.<br>- To już wreszcie zgorszenie dla naszych dzieci - dodał pan Skierś. - Chodzi po polach jak sumaszedszy, gada sam do siebie. Czy w dawnych czasach tak bywało? Czterdzieści lat miałem, wstyd powiedzieć, a kiedy kobieta spojrzała na mnie, Boże odpuść, to cały krwią się czerwoną zalewałem.<br>- Boże mój wszechmogący, jakieś nieporozumienie, on przecież niewinny jeszcze, aniołek kochany.<br>- Aniołek... - powtórzył szyderczo baptysta. W tej chwili do sklepu weszła Korsakowa.<br>- Dobry dzień państwu. Wszyscy milczeli rozdrażnieni poprzednią rozmową.<br>- Co się stało? - spytała Korsakowa. - A i pani Linsrumowa, dzień dobry. Podobno pani Polek zakochał się nieszczęśliwie w córce Puciałłów
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego