Uczestnicy ceremonii z innego klanu otrzymywali upominki pochodzące z dorobku zmarłego. Zwłoki grzebano w pozycji leżącej, zwrócone głową na zachód. Przed zasypaniem grobu żałobnicy rozpraszali po ciele zmarłego szczypty tytoniu, błagając, aby jego dusza na nich nie spojrzała. Później, w czasie stypy, ktoś ze starszych wiekiem przypominał o obowiązujących zwyczajach żałobnych. Dwanaście dni przeznaczone na opłakiwanie zmarłego kończyła kolejna uroczystość, po której jego bliscy krewni mogli podjąć normalne zajęcia i uczestniczyć w tańcach. Pozostały przy życiu współmałżonek na znak żałoby nie mógł przez dwanaście miesięcy zmieniać odzienia ani używać upiększających barwników czy ozdób.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Tymczasem w błotach trwała bitwa równorzędnych wojowników. Kawalerzyści