Dziwimy się raczej, że Saul potrafił zachować tyle umiaru.<br>A. Ładny mi umiar - te niepoczytalne napaści na Dawida i Jonatana!<br>B. Nie był to odruch niepoczytalny. Pamiętaj, że Dawid, występując na dworze jako harfiarz, otrzymał już poprzednio namaszczenie na króla, a więc on i Samuel byli już wtedy spiskowcami przygotowującymi zamach stanu. Nie można wyobrazić sobie, aby Saul nie wyczuł, co wisiało w powietrzu. Dowodem jest choćby zarzut, jaki uczynił Jonatanowi, że nie docenia Dawida jako współzawodnika o tron. Gdy przeto próbował przebić Dawida dzidą, kierowały nim zupełnie uzasadnione powody, a nie urojenia szaleńca.<br>&lt;gap&gt;<br>&lt;tit&gt;Izrael i Juda&lt;/&gt; <br>&lt;tit&gt;Jak rozeszły się drogi Izraela