jak do tarczy. Ale jeśli rzeczywiście coś takiego już się tam działo, musieliśmy pojechać i to zobaczyć. Przekonaliśmy szefów, kupiliśmy bilety na samolot i trzy dni później byliśmy w drodze. Trzy dni i dwadzieścia dwie godziny później ujrzeliśmy pierwszego słonia. <br><br>&lt;tit1&gt;Ed daruje życie&lt;/tit1&gt;<br>Ciężarówka gwałtownie hamuje w tumanie kurzu. Chłopcy zamierają w oczekiwaniu. W pierwszej chwili nie potrafię nic dostrzec w gęstwinie gałęzi i krzaków. I nagle... Jest! Jakieś trzydzieści stóp od nas. Szokujący jest kontrast potężnej sylwetki i tej plątaniny pnączy, czerwonego pyłu i cieni obumarłych traw. Bez pudła - przed nami stoi najprawdziwszy słoń, leniwie wachlujący się uszami. Spokojnie schyla