choćby obóz jeńców czy więzienia, nie wzbudzały już we mnie strachu. Wszystkie odpowiedzi zachwycały zwięzłością. Wyszedł z tego życiorys człowieka skromnego, nie zepsutego sukcesem, godnego pożałowania przez niemożność osiągnięcia życiowych celów, jak awans w zawodzie czy szczęśliwe życie rodzinne. Zdzisio przejrzał ankietę i skinął głową z zadowoleniem, ale zaraz się zamyślił.<br>- Piszczyk... - powiedział jakby do siebie. - Wiesz ty co, Jasiu? Lepiej byś za jednym zamachem zmienił nazwisko.<br>- Mnie się ono też nie bardzo podoba - odparłem.<br>- Właśnie! - ucieszył się Zdzisio. - Kiedy cię pierwszy raz zobaczyłem i powiedziałeś: "Piszczyk jestem", zachciało mi się śmiać. Może to ten twój ormiański nos czy też coś