Frycek.<br>- Fryderyk. Dobranoc - ukłonił się Zosi z łagodnym uśmiechem i wyszedł w zawieruchę.<br><br>- Mogłaś się opanować, mamo - powiedział Stach. - Wygnałaś go za drzwi.<br>- A ty mu chciałeś pokazać, jak polski brygadier spod bambetli wyciąga kradzioną &lt;orig&gt;szpałę&lt;/&gt; i rąbie siekierą na szczapki... Przecież zimno jak diabli! Napalić wreszcie trzeba!<br>Zosia siedziała zamyślona.<br>- Spodobał ci się? - zagadnął Stach. - Przystojny.<br>- Dawno nie rozmawiałam z kimś, kto umie ładnie się wysłowić.<br>- To nie powód, abyś go kokietowała.<br>- Och, to bez znaczenia. I tak jesteś ten pierwszy.<br>Rozmawiali ściszonymi głosami.<br>- Ta wspólna rodzinna prycza dla sześciu osób doprowadza mnie do rozpaczy. Gdybyśmy mieli choć kąt dla