utnę,<br>Napisać ci liryczny pożegnalny wiersz,<br>A liryki są zawsze odrobinę smutne.<br><br>Wolałbym cię rozśmieszyć, ale nie mam czym,<br>Choć uśmiech na twej twarzy jest rzeczą najmilszą;<br>Widać odbiegł mnie płochy i wesoły rym,<br>Struny beztroskiej lutni pozrywane milczą.<br><br>Zresztą lirykę moją nie od dzisiaj znasz -<br>Była ona przed laty zanadto laurowa,<br>Dzisiaj spuściłem z tonu, chcę zachować twarz,<br>A gdy się kończą żarty, płyną prostsze słowa.<br><br>Prostym słowom z kolei towarzyszy żart<br>I lepiej go lirycznym nie obarczać smutkiem,<br>Nam godzi się zachować pogodę i hart -<br>Każde życie się kończy, życie takie krótkie...<br><br>Widzisz, sam sobie przeczę. I ty sobie