dotyczy sytuacji, gdy <br>zachowany jest przedmiot poznania, a nieobecny jest podmiot poznania. <br>Linji wyjaśnia tę kategorię poetycko:&lt;q&gt; "W wiosenny dzień wszystko budzi <br>się do życia, a ziemia pokryta jest brokatem [oświetla ją słońce - A. <br>K.]. Włos małego dziecka niesiony wiatrem jest jak biała nić"&lt;/&gt;. Stosując <br>tę kategorię, Linji stara się zanegować świadomość odrębnego 'ja' swoich <br>uczniów. Wydaje mi się, że do tej kategorii należą przede wszystkim <br>te reakcje mistrza, które przejawiają się w bezpośrednim ataku na osobę <br>ucznia. Mistrz nie odpowiada na pytanie ucznia (czyli na pytanie rozróżniającego <br>podmiotu), ignorując go lub też uderzając. Tę kategorię <br>obrazuje następująca scena. Pewnego dnia