szepcząc sobie prawdę z ust do ust, w powolnych uściskach pomiłosnych; a dzisiaj - dzisiaj wszystko na zimno, pięć metrów ciemnej pustki pomiędzy nami, ona nawet nie może na mnie spojrzeć, ja zaś zastanawiam się nad kłamstwami. To jest śmierć. Mój Boże - co ja mam zrobić, co powiedzieć? Najstraszniejsze są grzechy zaniechania.<br>Szepnął:<br>- Po Morrisonie wymówię Claymore'owi.<br>Dopiero teraz zwróciła nań wzrok.<br>- Nie rób tego.<br>- Dlaczego? Przecież tego właśnie chcesz.<br>- Ale ty tego nie chcesz. Wyrwałabym ci serce.<br>- I tak mi wyrywasz. - Oderwał się od futryny, zrobił kilkanaście krótkich kroków, charakterystycznych dla słabej grawitacji księżyca, i przykucnął na wyciągnięcie ręki od Rosanne