nie mają żadnych cieków zasilających je powierzchniowo. Wielkość ich zasilania jest niemal wprost proporcjonalna do amplitud wahań poziomu wód podziemnych. Pewne odstępstwa od tej reguły wynikają z relacji opad - parowanie oraz z różnych wielkości spływów powierzchniowych (ryc. 59). W niektórych przypadkach, przy wyjątkowo niskich stanach wód gruntowych, okresowo oczka mogą zanikać. Oprócz oczek, przewagą zasilania gruntowego cechuje się wiele większych jezior, których misy są usytuowane w osadach klastycznych bądź też skrasowiałych, a ponadto są bezodpływowe lub mają niewielkie dopływy.<br>Z hydrologicznego punktu widzenia są trzy możliwości kontaktu warstw wodonośnych z wodami jeziora:<br>-- gdy pierwszy poziom wód podziemnych kontaktuje się bezpośrednio z