ludzkie, wyrażone w postaci takich czy innych idei. Bunt z natury swej wyraża krzywdę wspólną, społeczną - bunt tamtych ludzi, prekursorów rewolucji socjalistycznej, wyrastał z realnego poczucia krzywdy klasy społecznej, z którą się solidaryzowali, i z poczucia gwałtu politycznego dokonywanego na całym społeczeństwie polskim. Tą drogą bunt odradzał w swych wyznawcach zanikłą w szerszym społeczeństwie zdolność przeżywania więzi społecznej, nadawał ich życiu inny, szerszy wymiar i sens, ukazywał im cele godne walki, bronił przed dekadencką pustką epoki.<br>Bunt zwracał wreszcie wolność. Wypowiedzenie wojny systemowi carskiemu oznaczało odrzucenie kondycji "<q>wiernego poddanego</>", odmowę podporządkowania się potępianej rzeczywistości socjalnej i politycznej. Podjęcie działalności zmierzającej - choćby