tworzyło; chwilami zdawało mu się, że słyszy własny głos <br>i tupot dziecinnych stóp biegnących po tych pokojach, których wszystkie zmiany <br>dokonywały się tak samo powoli na kartkach owych ksiąg niezawodnych.<br> Kiedyś było tu ludniej, ale te czasy nawet kronika odświeżała zbyt skąpo. Dziadek <br>i babka znikli za jakimś zakrętem czasu, zanim Teofil zdążył im się przyjrzeć. <br>Dziadka, którego zupełnie nie pamiętał, wyobrażał sobie jak ze starej ryciny, <br>w szlafroku, w szlafmycy z kutasem i z fajką o cybuchu metrowej długości &lt;page nr=19&gt;. Tę fajkę ojciec wiernie przechowywał, Teofil miał ją parę razy w rękach <br>i wąchał. Z cybucha wynikał słaby, lecz wyraźny zapach