szukać tych kilku oszklonych hektarów w podręcznikach, jedynym ekonomicznym aspektem działalności szklarń dziadka Alojzego było pojawienie się niezwykłej odmiany pomidorów, równie niezwykłej odmiany ogórków, wielkich jak piłki chryzantem na targu przy Chełmińskiej. Wszystkie skarby dziadka Alosia, byłego więźnia w Königsbergu, jego pracownicy tuż przed świtem pakowali w drewniane, sosnowe skrzynki, zanosili pod plandekę niebieskiego żuka, a potem rozkładali na straganie numer czterdzieści dziewięć na targu, który powoli zapełniał się szarymi widmami, sennie błądzącymi po ciasnych uliczkach jak w czyśćcu. <br>Dziadek Alojzy wyczuł jednak nadciągającą katastrofę. Była ona dwa-trzy razy większa niż jego pomidor, dokładnie wypucowana, bez jednej brązowej plamki, o