biegła tam nie między lewicą a prawicą, ale między obrońcami totalitarnego czy autorytarnego systemu rządzenia a tymi, którzy walczyli o wprowadzenie demokracji. Zresztą rezygnacja propagandy komunistycznej z języka "lewicowego" na rzecz języka "prawicowego" - nigdy zupełna - była faktem bez wątpienia pozytywnym, ponieważ świadczyła o odchodzeniu od stalinowskiej polityki opartej na idei "zaostrzania się walki klasowej wraz z postępem budownictwa socjalizmu". Uznanie istnienia w społeczeństwie nieuleczalnej rozbieżności interesów, a tym samym - istnienia konfliktów, prowadzi do wniosku, który odróżnia postawę lewicową od postawy liberalnej, że konflikty te nie rozwiążą się same, że nie ma mechanizmów, które automatycznie znajdują dla nich rozwiązania optymalne z punktu