wewnętrznego zachodzi ma istotne znaczenie w badaniu akumulacji (por. rozdz. 4.3).<br> W dolnych częściach strefy śniegu mokrego nasączony wodą śnieg tworzy papkę wodno-śnieżną (&#132;błoto śnieżne&#148; &#150; slush). Papka śnieżna może zawierać taką ilość wody, że człowiek nie jest w stanie utrzymać się na powierzchni i nogi zapadają się bardzo głęboko, nawet jeżeli używa się nart. Na lodowcach Spitsbergenu, które są słabo nachylone, ta strefa jest bardzo rozległa (fot. 13).<br> Przy nieco większych spadkach tworzą się lawiny z papki śnieżnej (slush avalanches), przemieszczające masę nieco w dół lodowca, do strefy ablacji. Spodnia warstwa papki śnieżnej kontaktuje się z nieprzepuszczalnym