uczynił jej gwałt. Młody książę nie był znowu takim nikczemnikiem, skoro rozmiłował się w swojej ofierze i gotów był się z nią ożenić. Niezwłocznie udał się wraz z ojcem do Jakuba, by prosić o jej rękę. Synowie Jakuba pracowali wtedy w polu, a kiedy wróciwszy dowiedzieli się o postępku księcia, zapałali straszliwym gniewem. Uprowadzenie siostry poczytywano wówczas za niebywałą zniewagę, którą wedle zwyczajów pustynnych tylko rozlew krwi mógł wymazać. Terachidzi byli dumnymi, kochającymi wolność pasterzami. Nie rozumieli ludzi miejskich, u których godność, poczucie honoru i solidarność rasowa nie były już w takiej cenie. Widząc gniew Jakubowych synów, król Chamor zafrasował się