cztery nukleony. Odpychanie kulombowskie ułatwia ten proces poprzez zmniejszenie energii wiązania na jeden nukleon; energia wiązania cząstki w jądrze jest mała, za to energia wiązania czterech nukleonów w cząstce duża. Zastosujemy kryterium (3-5) do samorzutnego rozpadu <br> <br> Podstawiając do wzoru (3.1-1) masy jąder X , Y oraz ((...)) w postaci zapisanej we wzorze półempirycznym (1.9.2-7), otrzymamy kryterium rozpadu :<br> ((...)) w tym przypadku dla jąder nieparzysto-parzystych. Kryterium to nie jest bardzo dokładne (zależy od przyjętych wartości współczynników empirycznych w równaniu Weizsäckera). Przykładowo jądro ((...)), będące emiterem , wykazuje według ((...)). To samo dotyczy jądra 17177Ir, również emitera ((...)) . Dopiero przy większej liczbie protonów