i życia społecznego starych wiar i tożsamości, mają zamiar wprowadzać tam własne wiary i własną aksjologię. Kiedy Richard Rorty czy Zygmunt Bauman definiują się jako "liberalne &lt;orig&gt;ironistki&lt;/&gt;" i zwolennicy "kultury będącej źródłem przyjemności", w jednoznacznej opozycji do "barbarzyńców", nie jest to bynajmniej zapowiedź tworzenia jakiejś cywilizacji neutralnej światopoglądowo. Jest to zapowiedź stosowania bezwzględnej inżynierii społecznej. Jest to zapowiedź bezwzględnej walki o panowanie "liberalnych &lt;orig&gt;ironistek&lt;/&gt;" nad przestrzenią życia publicznego, po usunięciu z niej wszelkich konkurencyjnych tożsamości.<br><br> Nie miejsce tutaj na rekonstruowanie postmodernistycznej aksjologii (jakkolwiek dziwacznie brzmi taka zbitka słowna). Ideologia pozytywna postmodernistycznego liberalizmu jest mieszanką liberalnej i marksistowskiej antropologii, wrażliwości i odruchów