inteligencji i osobistego uroku. Powinienem jednak teraz przyznać się do mojej ukrytej nieufności wobec pewnych jego cech, bo sądzę, że miałem w tym rację. Otóż Kot był niezwykle czułym instrumentem, chwytającym najmniejsze wahnięcia intelektualnej mody, a nawet, można powiedzieć, że niby dobry wyżeł "szedł górnym węchem" łapiąc niedostępne dla innych zapowiedzi zmian Zeitgeistu. Jako członek Kongresu Wolności Kultury w Paryżu i współredaktor "Preuves" zrobił bardzo dużo dla literatury polskiej, jak i dla wielu polskich artystów i literatów. W jego licznych starciach z Jerzym Giedroyciem najczęściej trzymałem jego stronę. Teraz opowiedziałbym się raczej za twardością Giedroycia niż za giętkością Kota. Nawyki lewicowe