Zaczęła opowiadać o sobie. <br>W ogóle to tylko wydawało się jej interesujące na tym świecie, co tyczyło się jej własnej osoby, i tych ludzi uważała za miłych, którzy umieli cierpliwie słuchać jej wynurzeń. Gdy mówiła o sobie, zupełnie opuszczał ją wrodzony spryt i przenikliwość: była przekonana, że każdy z rozkoszą zapuszczał się z nią razem w tajniki jej duszy, współczuł jej przeżyciom i zachwycał się pięknem jej serca i umysłu. Kiedy zaś przyszło wysłuchać zwierzeń czyichś, z początku ratowała się myśląc o czym innym, a w końcu brutalnie i bezwzględnie zmieniała temat rozmowy. <br>Nie spostrzegła wcale, że tym sposobem dawała wszystkim ogromną